Мо не "вызвалены", але пакінуты ворагам. Бо вызвалены ён, калі яго занялі "свае". Мне, напрыклад, гэта распавядалі колішнія жыхары траецкай ды старажоўкі, калі мы былі школьнікамі. Як бамбілі госпіталь ды штаб, але заместа разбамбілі ўвесь раён. Бо нямецкіх зянітак баяліся - тыя пільнавалі чыгунку ды ваенныя аб'екты, таму шлі між імі - па рацэ. Часцяком кідалі бомбы ў свіслач ці на татарскую слабаду. Яшчэ як палонных румын растралялi, сагнаўшы народ, каб прадэманстраваць веліч і магутнасць савецкай арміі. Настаўнік гісторыі, як сын савецкага ахвіцэра, гэтага вельмі не ўспадабаў. І папрасіў пісаць пра старажытны Рым. Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? (дакуль жа будзеш злаўжываць, Каціліна, цярпеннем нашым) У падручніках пісалі, што Мінск вызвалілі на танках з вянкамі... А калі паслухаць людзей, тое горад гарэў, зямля гарэла, людзі хаваліся па падвалах ды завальвалі вокны, праходы. Фігня ў тым, што немцы маніякальна запісвалі ўсе свае злачынствы, што дзе разбамбілі ды дзе сколькі забілі. А вось калі гэта не запісана... Absence of evidence is not evidence of absence. Менавіта таму, напрыклад, СССР у разы ўавышаў колькасць ахвяраў тых жа самых канцлагераў, але калі саюзнікі патрабавалі міжнароднай каміссі адразу змяняў ацэнкі, каб задаволіць міжнародную супольнасць. Праблема метада.

Если бомбили, то это делали специально?

шлёма , зачем? что бы потом подороже и подольше восстанавливать?