Рассказывает Андрей Кусий.

Інтэр’ер рэстарана «Пад Залатой ружай». Фота: fest.lviv.ua

Хараство гэтага горада бачыш адразу ж, з акна цягніка. 8-я раніцы, ты сядзіш такі бадзёры і свежанькі пасля дзвюх гадзін начнога праходжання мяжы. І раптам у акне — першая аўстрыйская камяніца, за ёй наступная. На малых балкончыках горда сушыцца бялізна. Львавяне ў капелюшах і капялюшыках, поўныя ўласнай годнасці, ідуць на працу (а калі выхадны, дык у цэнтр на ранішнюю каву — тут гэтая традыцыя жыве). У галаве пачынае граць нешта тутэйшае: «Мертвий півень», «Океан Ельзи», Хрысціна Салавей…...